دکتر حسینی در ابتدا ضمن انتقاد به تکراری بودن مباحث گفته شده در کنفرانس ها و همایش ها گردشگری سلامت بر این نکته که کنش گران باید از چشم انداز گردشگری سلامت در ایران اطلاع دقیق داشته باشند ، تاکید نمودند.
ایشان در خصوص فعالیت های خود در این حوزه به تاسیس موسسه مطالعاتی اندیشه در زمینه سیاسی و اقتصادی در اوایل دهه ۸۰ با بیش از ۴۰۰ نخبه که با محوریت سه موضوع خودرو ، نفت و گردشگری ایجاد گردید ، اشاره نمودند و اظهار داشتند که در بین این سه موضوع با توجه به نو بودن بحث گردشگری به ادامه فعالیت های جدی تر و صادرات خدمات بین المللی سلامت با
تاکید برگردشگری سلامت در این حوزه پرداخته و رویدادهای متنوعی برگزار و هیئت های نیز به کشورهای همسایه اعزام نموده اند.
دکتر حسینی در ادامه به چالش های موجود در این زمینه اشاره کردند :
- فقدان استراتژی مشخص گردشگری ایران در سطوح بین المللی به منطقه ای و به ملی به دلیل رانتی بودن دولت و عدم الویت صنعت گردشگری
منظور از دولت رانتی این است که چون منابع غیر قابل کششی را دولت دریافت می کند که اقتصاد دانان بر این باورند که اگر این منابع بیش از ۱۲ درصد باشد قاعده این دولت رانتی است و می دانیم دولت ایران بیش از ۷۰ درصد منابع را از منابع رانتی کسب می کند. در نتیجه گردشگری و به طور خاص گردشگری سلامت جزء اولویت آن محسوب نمی گردد.
- فقدان نظام جامع گردشگری سلامت به دلیل مداخله سازمان ها و نهادهای دولتی و شبه دولتی متولی ، موازی کاری و بی برنامه گی
- فقدان سیستم بازاریابی و بازار سازی مدون، کارکرد گرا و یکپارچه به دلیل سطح فرو کاسته سازمانی و کارشناسی
ایشان در ادامه فعالیت های خود اضافه نمودند ؛ با توجه به اینکه سازمان گردشگری زیر نظر معاونت میراث فرهنگی و گردشگری است قطعا به نوعی نقش فرودستانه ای در این زمینه داشته اند و در این راستا برای ارتقا این صنعت به عنوان سومین صنعت در آمد زا در دنیا ، پیشنهاد وزارت خانه صنعت گردشگری بارها به مجمع تشخیص مصلحت نظام ومرکز پژوهش های مجلس ارایه شده که همچنان نیز در حال تحقیق است.
دکتر حسینی گفتند به طور قطع در این رابطه فرصت های نیز در توسعه صنعت گردشگری سلامت وجود داشته که شامل موارد زیر می باشد:
- رکود و تورم و سقوط ارزش پول (صادرات خدمات)
- تعداد کمی و کیفی نیروهای متخصص
- موقعیت جغرافیایی ایران
- سوابق فرهنگی و تاریخی ایران
- برند بودن تخصص های خاص پزشکی
(براساس تحقیقات به عمل آمده از سال ۱۳۸۴ تا چشم اندازسال ۱۴۰۰ سرمایه گذاری ۵۰۰ میلیون دلاری در این حوزه می تواند منجر به درآمد بیش از ۳ میلیارد دلاری شود و در بخش ملی، پایداری و اشتغال ۴۰۰ هزار نفری را می تواند ایجاد نماید. )
دکتر حسینی هم چنین به ارائه پیشنهاداتی در راستای توسعه صنعت گردشگری سلامت پرداختند:
- تمام محوریت بحث باید توسط بخش خصوص انجام گیرد و دولت تنها به صورت یک حمایتگر حضور داشته باشد. اما متاسفانه در بخش دولتی براساس تجربه ۴ دهه ایران مرز دخالت و حمایت دولت در بخش خصوصی را نمی توان به درستی تشخیص داد.
- تاسیس و همکاری نهادهای صنفی و مدنی در حوزه گردشگری سلامت و صدور مجوز نظارت و پیگیری
- تاسیس بیمارستانها و آژانس های تخصصی
- راهکارهای بازاریابی نوین
در ادامه ایشان ضمن اشاره بر اینکه بخش حاکمیتی و گروهای تجاری اقداماتی را انجام داده اند ، تاکید نمودند در این حوزه باید قوانین و رویکردهای یک مدل را بپذیریم به این دلیل که در مورد تجارت یک صنعت صحبت می کنیم نه مکانیسم اداری آن و حداقل در بخش کنسولی باید توجه بیشتری به صنعت گردشگری شود.
(راهکارهای با توجه به پیشنهادات دکتر حسینی ارائه گردید ؛ براین اساس که به چه صورت می توان منابع مالی و انسانی و تکنیکال را تجمیع که نام این اجماع ، شبکه سازی در صنعت گردشگری سلامت می باشد و با ضمایم و تجربه کشورهای امارات، هند ، تایلند و شناخت جایگاه رقابتی ایران در منطقه و برآورد هزینه قیمت ها در حوزه بین الملل می توان به شبکه نمودن این عوامل به صورت دقیق پرداخت.)
دکتر حسینی در پایان هزینه های برآورد شده را مربوط به سال ۱۳۹۶ دانست اما به این نکته نیز اشاره کرد که تلاطم های ارزی در ۶ ماه گذشته در این صنعت بسیار اثر گذار می باشد ، همانطورکه شاهد سقوط دو برابری ریال ایران را در مقابل ارز در ماههای اخیر بوده ایم.
